Szarytki

Nieznany artysta litewski pocz. XIX w., W szpitalu klasztornym, pocz. XIX w., Litewskie Narodowe Muzeum Sztuki

Siostry Miłosierdzia szarytki nigdy nie stały się oficjalnym zakonem, chociaż żyły jak zakonnice, nosiły habity, składały śluby, jednak nie były odizolowane od świata. Mogły więc aktywnie opiekować się chorymi i potrzebującymi.

W XVII w. na terytorium WKL przybyły one z Francji na zaproszenie królowej Ludwiki Marii Gonzagi. Misjonarze zapraszali także szarytki z Polski do pomocy w opiece nad chorymi w Wilnie. W pałacu podarowanym przez biskupa Bogusława Gosiewskiego szarytki mogły leczyć jednocześnie do 200 chorych mężczyzn i kobiet.

Klasztory tworzyły duże kompleksy, które zapewniały schronienie wszystkim ubogim, niepełnosprawnym, porzuconym. Pod opieką Sióstr Miłosierdzia od XIX w. był też pierwszy szpital w Wilnie – Szpital św. Jakuba. Szarytki opiekowały się także podrzutkami – przy ulicy Subocz (Subačiaus g.) znajdował się przytułek Dzieciątka Jezus dla podrzutków, gdzie uczono dzieci pisania, czytania i rzemiosł. Można go uznać za pierwszą instytucję kształcenia zawodowego w Wilnie.

Adres:
Bokšto g. 6
By using this site, you consent to the use of cookies for analytical purposes, advertising and personalized content. For more information, read here.