Czy chciałbyś zostać zakonnikiem? Dzisiaj niewielu wybiera taką drogę, zaś w XVII w. w Wilnie klasztory zakładano przy niemal wszystkich kościołach, więc czarne, brązowe lub białe habity były zwyczajną odzieżą na ulicach miasta. Podczas gdy jedni zakonnicy praktykowali ascezę lub izolowali się od społeczeństwa, inni aktywnie uczestniczyli w życiu kulturalnym, a nawet politycznym.
Pewnie trudno to sobie wyobrazić, ale bez klasztorów Wilno byłoby dziś zupełnie inne. To właśnie zakonnicy często byli tymi, którzy zakładali pierwsze szpitale, domy opieki, szkoły i uniwersytety. Zakonnicy nie tylko się modlili, ale także prowadzili gospodarstwo, warzyli piwo, produkowali lekarstwa czy zajmowali się rzemiosłem. Klasztory były wspierane przez magnaterię, zakonnicy zaś promowali rozwój nauki i prowadzili działalność edukacyjną. Nie każdy, co prawda, mógł zostać zakonnikiem. Bardziej słynne zakony ze szczególną starannością wybierały przyszłych członków – wśród ówczesnych zakonników możemy znaleźć wiele nazwisk magnatów WKL, klasztory żeńskie podczas przyjmowania kobiet często uwzględniały również posag przyszłych zakonnic. Przed złożeniem ślubów zakonnicy musieli pobierać naukę i podjąć ostateczną decyzję – drogi powrotnej do życia świeckiego nie było. Co prawda, w XIX w. wskutek pomocy uczestnikom powstania wiele klasztorów zostało zamkniętych, ich bogactwa podzielone, więc nie wszystkie zakony przetrwały do dziś.
Zapraszamy do udania się do najbardziej tajemniczych miejsc, które zawsze były najbardziej oddalone od oczu mieszczan. W drodze do labiryntów korytarzy, niezbadanych piwnic i opuszczonych ogrodów będą Ci towarzyszyć legendy i wyjątkowe historie.