Ulica Żydowska (Žydų g.)

Wyobraź sobie, jak aktywne życie wrzało na ulicy Żydwoskiej, jeśli w jednym 50-mieszkaniowym domu zarejestrowanych było aż 500 mieszkańców. Ludzie nie tylko żyli w dużym zatłoczeniu, ale także prowadzili intensywny handel. Jeden dom mógł pomieścić około pół setki sklepów, w których można było znaleźć wszystko czego dusza zapragnęła.

Jesteś teraz w XIX-wiecznym Wilnie – możesz zatem włożyć do koszyka nie tylko macę, kasze czy książki, ale także tkaniny, ubrania, artykuły spożywcze, pasmanterię, wyroby z kryształu, towary kolonialne i inne. Udaj się do pracowni i sklepu z artykułami pasmanteryjnymi. A co to jest? Jeśli żyjąc w XIX w. lubisz się stroić, wiedz, że kupisz tu złocone lub srebrne wykończenia i koronki do odzieży lub mebli. W dzielnicy żydowskiej, którą w XIX w. nazywano „czarnym miastem”, rodziły się też dzieła rzemieślników, mieściły różne warsztaty.

Choć towary mogły być luksusowe, właściciele małych sklepików i warsztatów ledwo wiązali koniec z końcem. Ci, którzy nie mieli sklepu, handlowali z niszy w ścianie. O tym, że kupców codziennie odwiedzała duża liczba nabywców, świadczy fakt, że z publicznej toalety korzystało tu codziennie 3 tys. osób.