Miejsce wałów w XIV w.

Idąc ulicą Zawalną (Pylimo g.), spróbuj sobie wyobrazić: w XIV w. właśnie tu biegła granica miasta, znajdowały się obrzeża muru obronnego, a obwarowania wzmocniono ciągłymi wałami. Budowę muru rozpoczęto w 1503 r. z rozkazu księcia Aleksandra – konieczne było zabezpieczenie nie tylko zamku, ale i mieszkańców miasta przed atakami krzyżaków i Tatarów. Mieszkańcy również przyczynili się do wznoszenia muru, trwającego blisko 20 lat – umocnienia obronne musiały pojawić się przynajmniej przy zachodnich, najważniejszych wjazdach do miasta: przy ulicach Trockiej (Trakų g.), Zawalnej (Pylimo g.), Nowogrodzkiej (Naugarduko g.).

Na przestrzeni wieków miasto rozrastało się, a jego granice się poszerzały. Spokój Wilna jest dziś chroniony przez zachowaną na rogu domu u zbiegu ulic Trockiej i Zawalnej rzeźbę „Strażnika bram miejskich”, ozdobioną słupami Giedymina. Dziś elementy muru obronnego stały się integralną częścią architektury miasta, a jego pozostałości są wkomponowane w starą zabudowę, na przykład, fasada domu przy ulicy Zawalnej 30 – to murowany miejski mur obronny, na którego piętrze widnieją dawne otwory strzelnicze.