Jean-Emannuel Gilibert – „ojciec botaniki” na Litwie

Po wojnie, zarazie i głodzie miasto podniosło się. W drugiej połowie XVIII w. nastąpiło odrodzenie Uniwersytetu Wileńskiego. W tym czasie do Akademii Wileńskiej, jako profesor Katedry Historii Naturalnej, przybył słynny francuski botanik Jean-Emannuel Gilibert, który osiadł pod adresem ul. Zamkowa 22 (Pilies g. 22). Położył podwaliny pod Katedrę Geologii i Mineralogii Uniwersytetu Wileńskiego, która działa do dziś.

W pobliżu miejsca zamieszkania profesora posadzono rośliny, dostarczone 76 powozami. W ten sposób powstał pierwszy wileński ogród botaniczny, w którym zainstalowano szklarnię dla wrażliwych roślin. Na terytorium o powierzchni 300 m kw. rosło ponad 600 gatunków różnych roślin. Gilibert interesował się także florą litewską, badał rośliny lecznicze, wydał pięciotomowe dzieło „Flora Lithuanica inchoata…”, którego kilka egzemplarzy wciąż krąży po świecie, ale większość została zniszczona z powodu zbyt postępowych wypowiedzi. Nie wszystkie odkrycia naukowca zafascynowały jego współpracowników w Wilnie, został oskarżony o zachęcanie do rozpusty, ponieważ „znalazł” płeć w kwiatostanach roślin.